Downgrade PHP 5.4 to PHP 5.3

So you got your fresh Debian 7 installed and realized in terror that it ships with PHP 5.4!

Most of the popular CMS out there are not ready for the changes in php core yet so you actually need to downgrade php 5.4 to php 5.3.
Here is how :

Most of the commands are self explanatory so you could just just copy & paste them into cli.

Edit the /etc/apt/sources.list file

vi /etc/apt/sources.list

and add the old Debian 6 repositories

deb http://ftp.us.debian.org/debian/ squeeze main contrib non-free
deb-src http://ftp.us.debian.org/debian/ squeeze main contrib non-free

save the file

Create the /etc/apt/preferences.d/preferences file that will allow us to “pin” the older php packages to whatever we like.
vi /etc/apt/preferences.d/preferences

and insert the packages you need to have downgraded to previous version
usually the following are enough but modify further if needed

Package: php5*
Pin: release a=oldstable
Pin-Priority: 700

Package: libapache2-mod-php5
Pin: release a=oldstable
Pin-Priority: 700

Package: libapache2-mod-php5
Pin: release a=oldstable
Pin-Priority: 700

Package: php-pear
Pin: release a=oldstable
Pin-Priority: 700

Package: *
Pin: release a=stable
Pin-Priority: 600

Now remove the pre-installed php 5.4 and all its dependencies with the following command
aptitude remove `dpkg -l | grep php| awk '{print $2}' |tr "\n" " "`

Update the apt-get so we it can find the older php version
apt-get update

Tell the system to install the version we want and previously pinned in the preferences file
apt-get -t oldstable install `dpkg -l | grep php5| awk '{print $2}' |tr "\n" " "`

Confirm success with the following
dpkg -l | grep php

Restart apache
/etc/init.d/apache2 restart

And there you have it! Brand old php 5.3 in Debian 7 :
Greeeat succeeeess!

borat_great_success

Ενα πολύ ωραίο άρθρο που εξηγεί πως φτάσαμε (οι πολίτες) ως εδώ…

Ένας από τους υπουργούς της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, το 1974, είχε πάρει με το αυτοκίνητό του, το οποίο οδηγούσε ο ίδιος χωρίς σωματοφύλακες, κάποιον χωροφύλακα που του έκανε οτοστόπ. Να θυμίσω απλώς πως η τηλεόραση δεν είχε ακόμη μπει στην καθημερινή ζωή και την περίφημη «αναγνωρισιμότητα» των πολιτικών την έφτιαχναν οι φωτογραφίες των εφημερίδων, το πρόσωπό τους δεν είχε τη δύναμή του «άμα τη εμφανίσει».

Ο χωροφύλακας λοιπόν δεν αναγνώρισε τον υπουργό και εκμεταλλευόμενος τη δύναμη που είχε η στολή του στο καθεστώς των συνταγματαρχών, δύναμη η οποία ακόμη αντιστεκόταν, του έδινε διάφορες εντολές. «Θα πας από δω, στρίψε αριστερά, ίσια και φτάσαμε, μ’ αφήνεις στη γωνία». Ο υπουργός, ο οποίος δεν αποκάλυψε την ιδιότητά του ως το τέλος, λίγο πριν τον αποχαιρετήσει τον ρώτησε: «Καλά όλα αυτά αγαπητέ κύριε, αλλά γιατί μου μιλάτε στον ενικό;». Κι εκείνος, ειλικρινά απορημένος, τον αποστόμωσε με ένα: «Δημοκρατία έχουμε και τώρα μιλάμε στη δημοτική».

Ο άνθρωπος προσπαθούσε, με τον τρόπο του, να προσαρμοσθεί στα νέα ήθη των καιρών.

Ας προσθέσουμε σε αυτά και τους κανόνες της στοιχειωδώς ευγενούς συμπεριφοράς που εξοβελίστηκαν ως δείγμα υποκρισίας για να έχουμε πληρέστερη εικόνα της επανάστασης των ηθών. Ο λαός, και όλοι θέλαμε να ανήκουμε στον λαό εξαιρουμένων των μικροαστών, είχε χορτάσει από ησυχία, τάξη, ασφάλεια και εν γένει πειθαρχημένη συμπεριφορά ώστε, εν τη σοφία του, να θέλει να γλεντήσει τη δημοκρατία απαλλαγμένος από τέτοιου είδους περιορισμούς. Η τιμωρία, οποιαδήποτε τιμωρία, ακόμη και αυτή που επιβάλλεται στη σχολική τάξη ταυτίστηκε με την αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Αντιδημοκρατικοί έφτασαν να θεωρούνται ακόμη και οι κανόνες τήρησης της γραμματικής, του συντακτικού, της ορθογραφίας, του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, καθώς και της προτεραιότητας όταν περιμένεις στην ουρά. Κι έτσι φτιάξαμε μια ευτυχισμένη κοινωνία που παρήγαγε ανενόχλητη θόρυβο και αταξία και αισθανόταν ασφαλής επειδή κανείς δεν φρόντιζε για την ασφάλειά της. Οι εκπρόσωποι του έθνους, οι συνδικαλιστές, οι τηλεοπτικοί προφήτες, όπως και όλοι οι υπόλοιποι κοινωνικοί θεσμοί, μηδέ της εκπαίδευσης και της Εκκλησίας εξαιρουμένων, κρίνονταν από την ικανότητά τους να οργανώσουν αυτό το χαριτωμένο χάος της αυθαιρεσίας. Τόσο χαριτωμένο το βρίσκαμε που φτάσαμε να τραγουδάμε εκείνο το περίφημο «Σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε».

Ώσπου μια μαύρη μέρα ξυπνήσαμε όλοι μαζί και ανακαλύψαμε ότι σε κανέναν δεν αρέσουμε. Και το χειρότερο δεν αρέσουμε ούτε σε μας τους ίδιους. Δεν ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον και δεν ανεχόμαστε την εικόνα του εαυτού μας στον καθρέφτη.

Έχοντας απαξιώσει κάθε κύτταρο βιώσιμης κοινωνικής συμπεριφοράς, ψάχνουμε τώρα τις λίστες των προγραφών για να δούμε τι και ποιος μας φταίει. Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως αν δεν είχαμε κουρελιάσει τη δημοκρατία τα δισ. που έφαγε ο ένας και ο άλλος θα ήταν τεχνικό και όχι υπαρξιακό πρόβλημα ολόκληρου του Έθνους.

Κατασκευή ιστοσελιδων – συμπίεση

Η ταχύτητα με την οποία φορτώνονται οι σελίδες του website μας έχει μεγάλη επίδραση και στους χρήστες, οι οποίοι είναι κατά βάση ανυπόμονοι και όπως όλοι μας βρίσκουν ευχαρίστηση στην ταχύτατη πρόσβαση στην πληροφορία που ζήτησαν, αλλά έχει επίδραση και και στην κατάταξη μας(Ranking) στις μηχανές αναζήτησης.

Με απλά λόγια η μηχανή αναζήτησης παρέχει ένα προϊόν. Αυτό το προϊόν είναι οι σχετικότερες πληροφορίες με βάση την αναζήτηση του χρήστη (χρήστης = πελάτης όσον αφορά την μηχανή αναζήτησης).

Η μηχανή αναζήτησης λοιπόν λαμβάνει σοβαρά υπόψιν της την ταχύτητα φόρτωσης του website μας όσον αφορά την κατάταξή μας σε αυτήν (ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα), διότι ενδιαφέρεται να είναι ευχαριστημένος ο πελάτης τους (χρήστης που έκανε την αναζήτηση).

Επίσης η ταχύτητα απόκρισης του website μας συμβάλει θετικά ή αρνητικά στην συνολική εικόνα (έστω και υποσυνείδητα) που έχει ο χρήστης για το site. Σκεφτείτε το εξής, πόσο πιθανό θα ήταν να στείλετε ένα link σε κάποιον φίλο σας από ένα site για το οποίο δεν σχηματίσατε καλή άποψη; Η να κάνετε share ή like στο Facebook ή σε οποιαδήποτε άλλη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Continue reading Κατασκευή ιστοσελιδων – συμπίεση

We blame you!

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης έγραψε πρόσφατα τα παρακάτω :

We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.

Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες; Continue reading We blame you!